851-900 მდე მედიცინა განახლებული

ა) მწვავე პრომიეოციტური ლეიკემიისთვის;

ბ) ერითროლეიკემიისთვის;

გ) ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

დ) მწვავე მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

ე) ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიისთვი

ა) ქრონიკული დაავადებების ფონზე განვითარებული ანემია;

ბ) ჭეშმარიტი პოლიციტემია;

გ) ბეტა-ტალასემია;

დ) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია;

ე) პერნიციოზული ანემია

ა) ქრონიკულ ლიმფოციტურ ლეიკემიას; 

ბ) მწვავე მიელოგენურ ლეიკემიას;

გ) ლეიკემოიდურ რეაქციას;

დ) ქრონიკულ მიელოგენურ ლეიკემიას;

ა) "D" ვიტამინი;

ბ) ანდროგენები;

გ) რკინა;

დ) ფოლიუმის მჟავა;

ე) "B12" ვიტამინი.

ა) ინფექციური მონონუკლეოზისთვის;

ბ) არაჰოჯკინის ლიმფომისთვის;

გ) ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსით ინფიცირებისთვის;

დ) ტოქსოპლაზმოზისთვის;

ე) მრავლობითი მიელომისთვის.

ა) ინფექციური მონონუკლეოზისთვის;

ბ) ღვიძლის ციროზისთვის;

გ) აპლასტიური ანემიისთვის; .

დ) ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

ე) თანდაყოლილი სფეროციტოზისთვის

ა) პათოლოგიურ პროცესში ჩართულია ძვლის ტვინი;;

ბ) ლიმფური კვანძები სკლეროზულია;

გ) შემცირებულია ლიმფოციტების რაოდენობა;

დ) პათოლოგიურ პროცესში ჩართულია ელენთა

ე) ავადმყოფის ასაკი >60 წელი.

ა) მწვავე პრომიეოციტური ლეიკემიისათვის;

ბ) ერითროლეიკემიისთვის;

გ) ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

დ) მწვავე მიელოგენური ლეიკემიისთვის; 

ე) ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიისთვის

ა) სისხლის ნაცხში ბლასტური უჯრედების მატება;

ბ) თრომბოციტების რაოდენობის მომატება; 

გ) სპლენომეგალია;

დ) ჰეპატომეგალია;

ე) ლიმფოადენოპათია

ა) მიელოფიბროზის დროს;

ბ) იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურას დროს;

გ) ჰემოლიზური ანემიის დროს;

დ) მაკრონოდულური ციროზის დროს;

ე) ნამგლისებრუჯრედოვანი ანემიის დროს.

ა) სისხლის წითელი უჯრედების ოსმოლური არამდგრადობა;

ბ) ტრანზიტორული აპლასტიური ანემია;.

გ) სპლენომეგალია;

დ) ინტრავასკულური ჰემოლიზი; 

ე) სისხლის წითელ უჯრედებში სპექტრინის დეფიციტი

ა) პიგმენტური ქოლელითიაზი;

ბ) ნეონატალური ჰემოლიზური ანემია;

გ) მიკროციტული ანემია;

დ) ჰეპატოსპლენომეგალია;

ე) ქვემო კიდურზე ქრონიკული წყლულების გაჩენა

ა) მიკროციტოზი; ;

ბ) პოიკოლოციტოზი;

გ) ანიზოციტოზი;

დ) ბაზოფილური მარცვლოვანება

ე) ჰემატოკრიტის შემცირება

ა) მიკროციტოზი;

ბ) პოიკოლოციტოზი;

გ) ანიზოციტოზი;

დ) ჰიპოქრომია;

ე) სამიზნესებრი ერითროციტები ბაზოფილური მარცვლოვანებით.

ა) საერთო სისუსტე;

ბ) გულისცემის აჩქარება;

გ) პარესთეზიები;

დ) ვაზომოტორული დარღვევები;

ე) სხეულის ტემპერატურის მომატება.

ა) ანგულარული სტომატიტი;

ბ) დისფაგია;

გ) ენის ტკივილი და მისი დვრილების ატროფია;

დ) გასტრიტი;

ე) კუჭის წყლული

ა) კიდურების ღრმა მგრძნობელობის მოშლა;.

ბ) მამოძრავებელი ფუნქციის მოშლა (მოძრაობის დარღვევები);

გ) სიმაძღრის ნაადრევი შეგრძნებები;

დ) ხშირი ფაღარათი;

ე) გულძმარვა

ა) ნეფროლოგიური სიმპტომატიკის სიმძიმე დაკავშირებულია ჰემატოლოგიურ ცვლილებებთან;

ბ) ფუნიკულური მიელოზი არის ტიპური ნევროლოგიური გამოვლინება;

გ) მოსალოდნელია პოლინეიროპათიის განვითარება;

დ) მოსალოდნელია დემენციის განვითარება;

ე) მოსალოდნელია ფსიქიკური აშლილობების (ბოდვა, ჰალუცინაციები) განვითარება.

ა) ზომიერი ჰიპერქრომული ანემია;

ბ) ფრაგმენტირებული ერითროციტები (შიზოციტები);

გ) მეგალოციტები;

დ) ლეიკოზიტოზი;

ე) პოიკილოციტოზი

ა) პოიკილოციტოზი;.

ბ) მეგალოციტები;

გ) ლეიკოციტოზი;

დ) ნეიტროფილების ბირთვების ჰიპერსეგმენტაცია;

ე) თრომბოციტოპენია

ა) კანის საფარველის მსუბუქი სიყვითლე;

ბ) ლეიკოპენია;

გ) თრომბოციტოპენია;

დ) გამოხატული ანიზო- და პოიკილოციტოზი;

ე) სისუსტე და ადვილად დაღლა

ა) მუქი შარდი;

ბ) სპლენომაგალია;

გ) ლიმფადენოპათია;

დ) სისხლის შრატში ბილირუბინის მომატება;

ე) შეშუპებები.

ა) ცხელება;

ბ) სიყვითლე;

გ) ელენთის და/ან ღვიძლის ზომების გადიდება;

დ) კუმბსის დადებითი სინჯი;

ე) სისხლის შრატში არაპირდაპირი ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება

ა) სიყვითლესთან;

ბ) ელენთის გადიდებასთან;

გ) ანემიასთან;

დ) ქოლელითიაზთან;

ე) რეტიკულოპენიასთან.

ა) დაუნის სინდრომის მქონე ბავშვებში მწვავე ლეიკოზის განვითარების რისკი 20-ჯერ მაღალია, ვიდრე პოპულაციაში;

ბ) დაავადების განვითარების ალბათობა იზრდება თანდაყოლილი აგრანულოციტოზის, ცელიაკიის და სხვ. დროს, შესაძლოა მომატებული ქრომოსომული არასტაბილურობის შედეგად.

გ) არ არსებობს სარწმუნო მონაცემები, რომ სხივური და ქიმიოთერაპია (სხვა სიმსივნეების გამო ჩატარებული) კავშირშია მისი განვითარების რისკთან.

დ) ზოგიერთი ორგანული გამხსნელის და სამკურნალო საშუალებების შესაძლო ლეიკოზოგენური მოქმედება დადასტურებულია;

ე) უმეტეს შემთხვევაში მიზეზი უცნობი რჩება.

ა) სპლენომეგალია;

ბ) ლეიკოციტოზი; რა.

გ) ლეიკემიური "ჩავარდნა";

დ) "ფილადელფიური ქრომოსომის" არსებობა;

ე) ლეიკოგრამაში მარცხნივ გადახრა

ა) არტერიულ სისხლში ჟანგბადის სატურაციის გაზრდა 90%-ზე მეტად;

ბ) ლეიკოციტების ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის გაზრდა;

გ) ერითრიციტების აბსოლუტური რიცხვის გაზრდა;

დ) პლაზმაში ციანკობალამინის შემცველობის მომატება;

ე) ერიროპოეტინის პლაზმური კონცენტრაციის მომატება.

ა) მიელოციტები;

ბ) მელანოციტები;

გ) პლაზმოციტები;

დ) “M" პროტეინი; .

ე) ოსტეობლასტები

ა) თირკმლების უკამრისობა;

ბ) პათოლოგიური მოტეხილობები; ბა.

გ) გულის უკმარისობა;

დ) ინტერკურენტული ინფექციები;

ე) სისხლის სიბლანტის მომატება

ა) ჰემართროზები;

ბ) ღრმა კანქვეშა სისხლჩაქცევები;

გ) კუნთებშორისი ჰემატომები;

დ) უხვი, ხანგრძლივი პოსტტრავმული სისხლდენები;

ე) წერტილოვანი ჰემორაგიები.

ა) სისხლდენის დრო;

ბ) თრომბოციტების შემცველობა;

გ) ფიბრინის მონომერების ან ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტების კონცენტრაცია; .

დ) პროთრომბინული დროის მომატება;

ე) ფიბრინოგენის კონცენტრაცია

ა) ქრონიკული ანთების დროს;

ბ) ურემიის დროს;

გ) ღვიძლის დაავადებების დროს;

დ) მიქსედემის დროს;

ე) ატროფიული გასტრიტის დროს

ა) სპლენომეგალია;

ბ) კოშკისებური ფორმის თავის ქალა;

გ) კბილების არასწორი განლაგება;

დ) ხშირად ტკივილი ნაღვლის ბუშტის მიდამოში;

ე) პოლიდაქტილია

ა) კლინიკური სიმპტომების მიხედვით “A" და “B" ჰემოფილიები პრაქტიკულად იდენტურია;

ბ) ჰემორაგიული სინდრომის სიმძიმე არ არის დაკავშირებული ფაქტორის (VIII, IX) დეფიციტის ხარისხთან;

გ) ხშირია სისხლჩაქცევები მსხვილ სახსრებში; ს.

დ) ხშირია სისხლჩაქცევები კანქვეშ, კუნთებშორის და კუნთებში; ე) ხანგრძლივია სისხლდენა ტრავმების დროს

ა) სისხლის მიმოქცევიდან ბაქტერიების მოცილება;

ბ) იმუნიტეტის ჰუმორული ფაქტორების მოცილება;

გ) ფაგოციტოზი;

დ) სისხლის უჯრედების სეკვესტრირება;

ე) ერითროპოეტინის სინთეზი

ა) მიმდინარეობა შეიძლება იყოს მწვავე, გაჭიანურებული, მორეციდივე, ქრონიკული და ლატენტური;

ბ) საფუძვლად უდევს სისხლის შემდედებელი სისტემის და თრომბოციტული ჰემოსტაზის აქტივაცია ენდოგენური ან ეგზოგენური ფაქტორებით.

გ) რაც უფრო მწვავედ მიმდინარეობს, მით უფრო ხანგრძლივია ჰიპერკოაგულაციის ფაზა;

დ) მისი მთავარი გამოვლინებაა ჰემორაგიული სინდრომი; 

ე) სისხლდენები უფრო ხშირად ვითარდება მწვავე დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების სინდრომის დროს

ა) აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინური დროის და პროთრომბინული დროის გაზრდა;

ბ) ფიბრინოგენის კონცენტრაციის შემცირება;

გ) ანტითრომბინ III-ის კონცენტრაციის შემცირება;

დ) პროტეინ-“C"-ს კონცენტრაციის შემცირება;

ე) თრომბოციტების სპონტანური აგრეგაცია და ნაცხში ერითროციტების ფრაგმენტაცია.

ა) აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინური დროის და პროთრომბინული დროის შემცირება;

ბ) თრომბოციტების შემცველობის შემცირება;

გ) ფიბრინოგენის ანტითრომბინ III და პროტეინ-“C"-ს კონცენტრაციის შემცირება;

დ) ფიბრინოლიზის გაძლიერება

ე) ფიბრნის დეგრადაციის პროდუქტების კონცენტრაციის გაზრდა.

ა) ტარდება ეტიპტროპული და შოკის საწინააღმდეგო თერაპია;

ბ) ტარდება ახალგაყინული პლაზმის ინფუზია და პლაზმაფერეზი;

გ) ჰეპარინის შეყვანა ხდება მხოლოდ ჰიპოკოაგულაციის ფაზაში;

დ) ხდება ერითროციტების დანაკარგის ანაზღაურება (ჰემატოკრიტის შენარჩუნება მინიმუმ 22%-ის დონეზე);

ე) გამოხატული ჰიპოკოაგულაციის და თრომბოციტოპენიის ფონზე განვითარებული სისხლდენების დროს შეჰყავთ თრომბოციტული მასა.

ა) ქავილის;

ბ) კანკალის;

გ) სისტოლური წნევის დაქვეითების (< 105 მმ. ვწ. სვ);

დ) ჰიპერთერმიის;

ე) ურტიკარიის.

ა) ძვლის ტვინის პუნქცია, ტრეპანობიოფსია + იმუნოგლობულინების პროფილი;

ბ) დიგიტალური რექტალური კვლევა + პროსტატ სპეციფიკური ანტიგენი;

გ) ერითროციტების დალექვის სიჩქარე + რევმატოიდული ფაქტორი;

დ) სისხლის საერთო ანალიზი + ვიტამინი „B12“, ფოლატი + ფერიტინი;

ე) ღვიძლის ფუნქციური სინჯები + კალციუმი.

ა) ალკოჰოლიზმი;

ბ) ღვიძლის დაავადება;

გ) მიქსედემა;

დ) პერნიციოზული ანემია;

ე) ორსულობა

ა) ფერიტინი + რკინის შეკავშირების საერთო მოცულობა;

ბ) ფოლატი + ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციური ტესტები;

გ) ლაქტატ დეჰიდროგენაზა + რეტიკულოციტები;

დ) პერიფერიული სისხლის ნაცხი + ძვლის ტვინის ასპირატი;

ე) ვიტამინი „B12“ + კუჭის პარიეტული უჯრედების საწინააღმდეგო ანტისხეულები.

ა) ფოლიკულის ჩანასახოვანი ცენტრის „B“-უჯრედები;

ბ) „IgM“-ის მასეკრეტირებელი უჯრედები;

გ) მომწიფებული „B“–ლიმფოციტები;

დ) მიელოიდური უჯრედები;

ე) პლაზმური უჯრედები

ა) ძვლის ტვინის ინფარქტი;

ბ) ანემიით განპირობებული ქსოვილების ლოკალიზებული ჰიპოქსია;ბა.

გ) ძვლის პათოლოგიური მოტეხილობა;

დ) ღვიძლსა და ელენთაში წითელი უჯრედების დაგროვება;

ე) ძვლის ტვინის მიერ წითელი უჯრედების წარმოქმნის უეცარი შემცირება

ა) B-უჯრედული ავთვისებიანი პათოლოგია;

ბ) ძვლის ტვინის ავთვისებიანი პათოლოგია;

გ) მიელოიდური უჯრედების ავთვისებიანი პათოლოგია;

დ) პლაზმური უჯრედების ავთვისებიანი პათოლოგია;

ე) T-უჯრედული ავთვისებიანი პათოლოგია

ა) აუტოანტისხეულები;

ბ) ჰემოგლობინის ელექტროფორეზი;

გ) პერიფერიული სისხლის ნაცხი; 

დ) რევმატოიდული ფაქტორი;

ე) C-რეაქტიული ცილა

ა) ერითროციტების რაოდენობის შემცირება;

ბ) თრომბოციტოზი;

გ) ერითროციტების მაკროციტოზი;

დ) ძვლის ტვინის ერითრობლასტოზი;

ე) ნეიტროფილების მომატება

ა) ლიმფოციტების სიჭარბე;

ბ) ჰემატოპოეზის ნორმობლასტური ტიპი;

გ) მეგაკარიოციტების რაოდენობის შემცირება;

დ) მეგალობლასტოზი;

ე) მიელოიდური მეტაპლაზია

ა) ქრონიკული მიელოლეიკოზზე;

ბ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზზე;

გ) მრავლობითი მიელომაზე;

დ) აპლასტიური ანემიზეა;

ე) ერითრემიაზე.