851-900 მდე მედიცინა განახლებული

ა) მწვავე პრომიეოციტური ლეიკემიისთვის;

ბ) ერითროლეიკემიისთვის;

გ) ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

დ) მწვავე მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

ე) ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიისთვი

ა) ქრონიკული დაავადებების ფონზე განვითარებული ანემია;

ბ) ჭეშმარიტი პოლიციტემია;

გ) ბეტა-ტალასემია;

დ) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია;

ე) პერნიციოზული ანემია

ა) ქრონიკულ ლიმფოციტურ ლეიკემიას; 

ბ) მწვავე მიელოგენურ ლეიკემიას;

გ) ლეიკემოიდურ რეაქციას;

დ) ქრონიკულ მიელოგენურ ლეიკემიას;

ა) "D" ვიტამინი;

ბ) ანდროგენები;

გ) რკინა;

დ) ფოლიუმის მჟავა;

ე) "B12" ვიტამინი.

ა) ინფექციური მონონუკლეოზისთვის;

ბ) არაჰოჯკინის ლიმფომისთვის;

გ) ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსით ინფიცირებისთვის;

დ) ტოქსოპლაზმოზისთვის;

ე) მრავლობითი მიელომისთვის.

ა) ინფექციური მონონუკლეოზისთვის;

ბ) ღვიძლის ციროზისთვის;

გ) აპლასტიური ანემიისთვის; .

დ) ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

ე) თანდაყოლილი სფეროციტოზისთვის

ა) პათოლოგიურ პროცესში ჩართულია ძვლის ტვინი;;

ბ) ლიმფური კვანძები სკლეროზულია;

გ) შემცირებულია ლიმფოციტების რაოდენობა;

დ) პათოლოგიურ პროცესში ჩართულია ელენთა

ე) ავადმყოფის ასაკი >60 წელი.

ა) მწვავე პრომიეოციტური ლეიკემიისათვის;

ბ) ერითროლეიკემიისთვის;

გ) ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემიისთვის;

დ) მწვავე მიელოგენური ლეიკემიისთვის; 

ე) ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიისთვის

ა) სისხლის ნაცხში ბლასტური უჯრედების მატება;

ბ) თრომბოციტების რაოდენობის მომატება; 

გ) სპლენომეგალია;

დ) ჰეპატომეგალია;

ე) ლიმფოადენოპათია

ა) მიელოფიბროზის დროს;

ბ) იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურას დროს;

გ) ჰემოლიზური ანემიის დროს;

დ) მაკრონოდულური ციროზის დროს;

ე) ნამგლისებრუჯრედოვანი ანემიის დროს.

ა) სისხლის წითელი უჯრედების ოსმოლური არამდგრადობა;

ბ) ტრანზიტორული აპლასტიური ანემია;.

გ) სპლენომეგალია;

დ) ინტრავასკულური ჰემოლიზი; 

ე) სისხლის წითელ უჯრედებში სპექტრინის დეფიციტი

ა) პიგმენტური ქოლელითიაზი;

ბ) ნეონატალური ჰემოლიზური ანემია;

გ) მიკროციტული ანემია;

დ) ჰეპატოსპლენომეგალია;

ე) ქვემო კიდურზე ქრონიკული წყლულების გაჩენა

ა) მიკროციტოზი; ;

ბ) პოიკოლოციტოზი;

გ) ანიზოციტოზი;

დ) ბაზოფილური მარცვლოვანება

ე) ჰემატოკრიტის შემცირება

ა) მიკროციტოზი;

ბ) პოიკოლოციტოზი;

გ) ანიზოციტოზი;

დ) ჰიპოქრომია;

ე) სამიზნესებრი ერითროციტები ბაზოფილური მარცვლოვანებით.

ა) საერთო სისუსტე;

ბ) გულისცემის აჩქარება;

გ) პარესთეზიები;

დ) ვაზომოტორული დარღვევები;

ე) სხეულის ტემპერატურის მომატება.

ა) ანგულარული სტომატიტი;

ბ) დისფაგია;

გ) ენის ტკივილი და მისი დვრილების ატროფია;

დ) გასტრიტი;

ე) კუჭის წყლული

ა) კიდურების ღრმა მგრძნობელობის მოშლა;.

ბ) მამოძრავებელი ფუნქციის მოშლა (მოძრაობის დარღვევები);

გ) სიმაძღრის ნაადრევი შეგრძნებები;

დ) ხშირი ფაღარათი;

ე) გულძმარვა

ა) ნეფროლოგიური სიმპტომატიკის სიმძიმე დაკავშირებულია ჰემატოლოგიურ ცვლილებებთან;

ბ) ფუნიკულური მიელოზი არის ტიპური ნევროლოგიური გამოვლინება;

გ) მოსალოდნელია პოლინეიროპათიის განვითარება;

დ) მოსალოდნელია დემენციის განვითარება;

ე) მოსალოდნელია ფსიქიკური აშლილობების (ბოდვა, ჰალუცინაციები) განვითარება.

ა) ზომიერი ჰიპერქრომული ანემია;

ბ) ფრაგმენტირებული ერითროციტები (შიზოციტები);

გ) მეგალოციტები;

დ) ლეიკოზიტოზი;

ე) პოიკილოციტოზი

ა) პოიკილოციტოზი;.

ბ) მეგალოციტები;

გ) ლეიკოციტოზი;

დ) ნეიტროფილების ბირთვების ჰიპერსეგმენტაცია;

ე) თრომბოციტოპენია

ა) კანის საფარველის მსუბუქი სიყვითლე;

ბ) ლეიკოპენია;

გ) თრომბოციტოპენია;

დ) გამოხატული ანიზო- და პოიკილოციტოზი;

ე) სისუსტე და ადვილად დაღლა

ა) მუქი შარდი;

ბ) სპლენომაგალია;

გ) ლიმფადენოპათია;

დ) სისხლის შრატში ბილირუბინის მომატება;

ე) შეშუპებები.

ა) ცხელება;

ბ) სიყვითლე;

გ) ელენთის და/ან ღვიძლის ზომების გადიდება;

დ) კუმბსის დადებითი სინჯი;

ე) სისხლის შრატში არაპირდაპირი ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება

ა) სიყვითლესთან;

ბ) ელენთის გადიდებასთან;

გ) ანემიასთან;

დ) ქოლელითიაზთან;

ე) რეტიკულოპენიასთან.

ა) დაუნის სინდრომის მქონე ბავშვებში მწვავე ლეიკოზის განვითარების რისკი 20-ჯერ მაღალია, ვიდრე პოპულაციაში;

ბ) დაავადების განვითარების ალბათობა იზრდება თანდაყოლილი აგრანულოციტოზის, ცელიაკიის და სხვ. დროს, შესაძლოა მომატებული ქრომოსომული არასტაბილურობის შედეგად.

გ) არ არსებობს სარწმუნო მონაცემები, რომ სხივური და ქიმიოთერაპია (სხვა სიმსივნეების გამო ჩატარებული) კავშირშია მისი განვითარების რისკთან.

დ) ზოგიერთი ორგანული გამხსნელის და სამკურნალო საშუალებების შესაძლო ლეიკოზოგენური მოქმედება დადასტურებულია;

ე) უმეტეს შემთხვევაში მიზეზი უცნობი რჩება.