บทเสภาสามัคคีเสวกเกิดขึ้นในราวปี พ.ศ.2457
บทเสภาสามัคคีมี 4 ตอน คือ กิจการแห่งนที กวีนิรมิต วิศวกรรมาและสามัคคีเสวก
บทเสภาสามัคคีแต่งด้วยกาพย์ยานีกับกลอนสุภาพ
บทเสภาสามัคคี ใช้สำหรับขับอธิบายนำเรื่องในการฟ้อนรำตอนต่างๆ
คำอุปมา
คำอุปลักษณ์
คำสัญลักษณ์
คำนามมัย
ยารักษาโรค
ความร่ำรวย
งานศิลปะ
ความรัก
เพราะการช่างนี้สำคัญอันวิเศษ ทุกประเทศนานาทั้งน้อยใหญ่
ศิลปกรรมนำใจให้สร่างโศก ช่วยบรรเทาทุกข์ในโลกให้เหือดหาย
อันชาติใดไร้ศานติสุขสงบ ต้องมัวรบรานรอนหาผ่อนไม่
ใครดูถูกผู้ชำนาญในการช่าง ความคิดขวางเฉไฉไม่เข้าเรื่อง
เตือนสติ
ขอร้อง
ตำหนิ
เชิญชวน
ให้ข้าราชการทำเพื่อส่วรรวม
ให้ทุกคนทำประโยชน์เพื่อตนเอง
ให้ประชาชนยึดมั่นในตนเอง
ให้จงรักภักดีต่อพระเจ้าเเผ่นดิน
ประเทศชาติจะไปรอดเพราะทุกคนเข้าใจกัน
ความเห็นแก่ตัวนำไปสู่ความล้าหลัง
ข้าราชการมีความสามัคคีทำให้เกิดความเจริญ
ข้าราชบริพารล้วนแต่ซื่อสัตย์สุจริต
นายจะสั่งสิ่งใดไม่เข้าจิต จะต้องติดตันใจให้ขัดขวาง
จะยุ่งแล้วยุ่งเล่าไม่เข้าทาง เรือก็คงอับปางกลางสาคร
ควรเคารพยำเยงและเกรงกลัว ประโยชน์ตัวนึกน้อยหน่อยจะดี
ควรนึกว่าบรรดาข้าพระบาท ล้วนเป็นราชบริพารพระทรงศรี
ลูกเรือ = ข้าราชบริพาร
กัปปิตัน = พระมหากษัตริย์
นาวา = ประเทศไทย
คลื่นลมแรง = ความสามัคคี
ความเพียรพยายาม
ความสามัคคี
ความรับผิดชอบ
ความีวินัย
Wait!
Here's an interesting quiz for you.