951-1000 ტესტი საკვალიფიკაციო განახლებული

ა) მეორადი ჰიპოთიროიდიზმი; .

ბ) ჰაშიმოტოს ("Hashimoto" ) თიროიდიტი;

გ) იოდის დეფიციტი; დ) გრეივსის ("Grave") დაავადება;

ე) მეორადი ჰიპერთიროიდიზმი

ა) კიდურების განლევა;

ბ) საჯდომის კუნთების ატროფია;

გ) სტრიების არსებობა;

დ) კისერზე კლიმაქტერული კუზის გაჩენა;

ე) ბოქვენისა და იღლიების თმოვანი საფარველის გაცვენა.

ა) ანტი-პანკრეასული კუნძულოვანი უჯრედების ანტისხეულების არსებობას;

ბ) ანტი-პანკრეასული ამილოიდური ანტისხეულების არსებობას;

გ) ერითროციტების დალექვის სიჩქარის მომატებას;

დ) პლაზმაში კრეატინინის დონის მომატებას;

ე) ანტი-სტრეპტოლიზინ "O' ანტისხეულების არსებობას.

ა) ალები;

ბ) შემცივნებები და მაღალი ტემპერატურა;

გ) ტკივილი გულის არეში;

დ) ჰაერის უკმარისობა;

ე) დიენცეფალური კრიზები.

ა) ტვინის ფრონტალური ნაწილის მენინგიომა;

ბ) გლუკაგონ-მაპროდუცირებელი სიმსივნე;

გ) ორთოსტატიური ჰიპოტენზია;

დ) ინსულინ-მაპროდუცირებელი კეთილთვისებიანი სიმსივნე;

ე) ნორეპინეფრინ-მაპროდუცირებელი სიმსივნე

ა) მემკვიდრეობითი წინასწარგანწყობა;

ბ) ორსულობა;

გ) ქრონიკული ქოლეცისტიტი;

დ) სიმსუქნე;

ე) ქრონიკული პანკრეატიტი

ა) ზრდის ჰორმონის ჭარბ პროდუქციასთან;

ბ) კუშინგის დაავადებასთან;

გ) თირეოტოქსიკოზთან;.

დ) პანკრეასის ბეტა უჯრედების სიმსივნესთან;

ე) უშაქრო დიაბეტთან

ა) II ტიპის საშუალო სიმძიმის შაქრიანი დიაბეტის დროს;

ბ) დიაბეტური ნეფროპათიის III სტადიის დროს;

გ) გადატანილი ჰეპატიტის დროს;

დ) დიაბეტური რეტინოპათიის I სტადიის დროს.

ა) სადღეღამისო შარდში კატექოლამინების შესწავლა;

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების სკანირება; .

გ) აორტოგრაფია;

დ) ვენურ სისხლში კატექოლამინების შესწავლა;

ე) აკტჰ-ის სინჯი

ა) დეპრესია;

ბ) ჰიპოტენზია;

გ) გულყრა;

დ) ჰიპერტენზია;

ე) სინკოპე

ა) თირკმლების პროქსიმალური ტუბულური აციდოზი;

ბ) ნეფროგენული უშაქრო დიაბეტი;

გ) ცენტრალური უშაქრო დიაბეტი;

დ) გლომერულონეფრიტი;

ე) ანტიდიურეზული ჰორმონის არასაკმარისი სეკრეციის სინდრომი

ა) დე კერვენის ("De Quervain") თიროიდიტი;

ბ) მწვავე ჩირქოვანი თიროიდიტი; .

გ) გრეივსის ("Grave") დაავადება;

დ) ქვემწვავე ლიმფოციტური თიროიდიტი;

ე) ჰაშიმოტოს ("Hashimoto" ) თიროიდიტი

ა) ესტროგენის სეკრეციის ინჰიბირებას;

ბ) საშილოსნოს ლორწოვანი გარსის სეკრეტორული ფაზის განვითარებას;

გ) ოვულაციას;

დ) აძლიერებს პროგესტერონის სეკრეციას;

ე) ხელს უწყობს ფოლიკულების მომწიფებას.

ა) პრედნიზოლონის ვენაში შეყვანა;

ბ) დეზოქსიკორტიკოსტერონის კუნთებში შეყვანა;

გ) გლუკოზის ვენაში შეყვანა;

დ) ადრენალინის ვენაში შეყვანა;

ე) ნიტროგლიცერინის ვენაში შეყვანა.

ა) პროპრანოლოლი;

ბ) კალიუმის იოდიდი;

გ) რადიოაქტიური იოდი;

დ) ჰიდროკორტიზონი;

ე) ქლორაპრომაზინი.

ა) მიქსედემა;

ბ) ვაგინიტი და ცისტიტი;

გ) შაქრიანი დიაბეტი;

დ) უშაქრო დიაბეტი;

ე) ფეოქრომოციტომა;

ა) კეტოაციდოზი;

ბ) ლაბილური მიმდინარეობა;

გ) სისხლძარღვოვანი გართულებები (რეტინოპათია, ნეფროპათია, ნეიროპათია);

დ) კატარაქტა

ა) დაავადების თანდათანობითი განვითარება;

ბ) ახალგაზრდა ასაკი;

გ) კლინიკური სიმპტომატიკის გამოკვეთილი ხასიათი; ბა

დ) ინსულინდამოკიდებულება;

ე) ბეტა-უჯრედების დაზიანება

ა) ოფლიანობა და ტაქიკარდია;

ბ) კუნთების რიგიდობა;

გ) შიმშილი; 

დ) მდგომარეობის გამოსწორება პროპრანოლოლის მიღების შემდეგ

ა) კეტოაციდოზისადმი მიდრეკილება;

ბ) ინსულინის აბსოლუტური დეფიციტი;

გ) C-პეპტიდის მაღალი დონე;

დ) ვირუსსაწინააღმდეგო იმუნიტეტის გენეტიკური დეფექტი;

ე) ინსულების ბეტა-უჯრედების დესტრუქცია;

ა) თვალის კაკლების დაქვეითებული ტონუსი;

ბ) შარდის დაბალი ხვედრითი წონა;

გ) ბრადიკარდია;

დ) კუნთების რიგიდულობა.

ა) კეტოაციდოზი, პრეკომატოზური მდგომარეობები;

ბ) ორსულობა, მშობიარობა;

გ) კანის მძიმე დისტროფიული დაზიანებები (კარბუნკულები, ფურუნკულოზი, ტროფიკული წყლულები, ნეკრობიოზი);

დ) დიაბეტური გლომერულოსკლეროზის ნეფროსკლეროზული სტადია;

ე) დაძაბვის სტენოკარდია;

ა) კანის საფარველის სიმშრალე;

ბ) ყაბზობისაკენ მიდრეკილება;

გ) ძილიანობა;

დ) ბრადიკარდია;

ე) სხეულის მასის კლება

ა) მელანომა;

ბ) ფსიქიური დარღვევა;

გ) ადრენოკორტიკალური უკმარისობა;

დ) კუშინგის დაავადება;

ე) კანის კეთილთვისებიანი სიმსივნე.

ა) პაროქსიზმული სუპრავენტრიკულური ტაქიკარდია;

ბ) სინუსური ტაქიკარდია;

 გ) პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლია;

დ) წინაგულთა ფიბრილაცია;

ე) სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი

ა) ინსულინომა;

ბ) გლუკაგონომა;

გ) შაქრიანი დიაბეტის I ტიპი;

დ) შაქრიანი დიაბეტის II ტიპი;

ე) ქრონიკული პანკრეატიტი.

ა) მიკროანგიოპათია; 

ბ) კანის ქავილი;

გ) რეტინოპათია;

დ) სიმსუქნე;

ე) ჰიპოოსმოლარობა

ა) თავის ძლიერი ტკივილი;

ბ) გულისრევა, ღებინება;

გ) ტეტანიის, გარდამავალი დამბლების არარსებობა;

დ) მხედველობის დაქვეითება ან დაკარგვა;

ე) არტერიული წნევის, განსაკუთრებით კი დიასტოლურის მკვეთრი მატება.5

ა) ეგზოგენური სტეროიდები;

ბ) ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის პირველადი გაძლიერებული პროდუქცია;

გ) პირველადი ადრენოკორტკალური უკმარისობა;ა.

დ) ფეოქრომოციტომა;

ე) ჰიპოფიზექტომია

ა) სინალბუმინი;

ბ) თავისუფალი ცხიმოვანი მჟავები;

გ) შარდის მჟავა;

დ) ანტიინსულინური ანტისხეულები;

ე) ჰისტამინი.

ა) ლუგოლის ხსნარი;

ბ) რადიაქტიური იოდი; ი.

გ) ცილების მოხმარების შეზღუდვა;

დ) თირეოიდინი

ა) პსევდოჰიპოპარათიროიდიზმის დროს;

ბ) მეორადი ჰიპერპარათიროიდიზმის დროს;

გ) ჰიპოპარათიროიდიზმის დროს;

დ) პირველადი ჰიპერპარათიროიდიზმის დროს;

ე) პსევდოჰიპერპარათიროიდიზმის დროს.

ა) ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის სტიმულაციის ტესტი;

ბ) ჰიპოფიზის მაგნიტურ-რეზონანსული გამოკვლევა;

გ) პლაზმაში ანტიდიურეზული ჰორმონის გამოკვლეა;

დ) გულმკერდის კომპიუტერული ტომოგრაფია;

ე) მუცლის ღრუს კომპიუტერული ტომოგრაფია

ა) აკრომეგალიასთან;

ბ) მიქსედემასთან;

გ) კუშინგის დაავადებასთან;

დ) ფეოქრომოციტომასთან;

ე) თირეოტოქსიკოზითან.

ა) ჰიპერტენზია;

ბ) ჰიპერნატრიემია;

გ) ჰიპერგლიკემია;

დ) ჰიპერპიგმენტაცია.

ა) ჰიპოტენზია;

ბ) სისხლჩაქცევების ადვილად განვითარება;

გ) შეშუპება;

დ) ოსტეოპოროზი;

ე) ამნეზია.

ა) სისხლში C-სომატომედინის კონცენტრაციის გაზრდა;

ბ) გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დარღვევა;

გ) თურქული კეხის ზომების მომატება;

დ) ჰიპოკალემია;

ე) სისხლში სომატოტროპული ჰორმონის კონცენტრაციის გაზრდა.

ა) ჰიპოპარათირეოიდიზმთან;

ბ) ანტაციდების ხანგრძლივ გამოყენებასთან;

გ) კალციუმის ნაკლებობასთან;

დ) "D" ვიტამინის ნაკლებობასთან;

ე) ფენიტოინის და ფენობარბიტალის ხანგრძლივ მიღებასთან

ა) ცილის სინთეზის დაქვეითება;

ბ) გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დაქვეითება;

გ) წონის დაქვეითება;

დ) სისხლში ქოლესტერინის დაქვეითება

ა) მკრთალი და მშრალი კანის საფარველი;

ბ) აცეტონის სუნი;

გ) არტერიული ჰიპოტენზია;

დ) არტერიული ჰიპერტენზია;

ე) კუსმაულის სუნთქვა

ა) დეჰიდრატაცია;

ბ) აციდოზისა და კეტოზის არ არსებობა;

გ) ჰიპერნატრიემია;

დ) სისხლის პლაზმის ოსმოსურობა 280-300 მოსმოლ/კგ ფარგლებში.

ა) ჰიპერტენზიით;

ბ) ჰიპერგლიკემიით;

გ) ჰიპონატრემიით;

დ) ტანის სიმსუქნით;

ე) ოსტეპოროზით.

ა) გამოხატული ტკივილის სინდრომი;

ბ) ლეიკოციტოზი, ედს-ის აჩქარება;

გ) სხეულის ტემპერატურის მატება;

დ) ეგზოფთალმი; ბა.

ე) თირეოიდული ჰორმონების მიმართ ანტისხეულების ტიტრის მატება

ა) პლაზმაში რენინის დონის მომატება;

ბ) პლაზმაში ანგიოტენზინ II–ის დონის შემცირება;

გ) ჰიპოკალემია;

დ) პლაზმაში ალდოსტერონის დონის მომატება;

ე) მეტაბოლური ალკალოზი.

ა) ჰიპერნატრიემია; .

ბ) ჰიპერქოლესტერინემია;

გ) ჰიპერკალიემია;

დ) ჰიპოკალიემია

ა) თირეოსტატიკური პრეპარატები უეფექტოა;

ბ) საჭიროა გამოირიცხოს ადენოჰიპოფიზის ჰიპერპლაზია პირველადი ჰიპოთირეოზით ავადმყოფებში; ს

გ) სუბტოტალური სტრუმექტომიის შემდეგ ეფექტი ხანმოკლეა;

დ) მაღალია თირეოიდმასტიმულირებელი ანტისხეულების ტიტრი;

ე) თიროლიბერინის (პროთირელინის) ინტრავენული ინექცია არ იწვევს თირეოტროპული ჰორმონის პროდუქციის გაძლიერებას

ა) ჰიპონატრიემია;

ბ) ჰიპოქლორემია;

გ) ჰიპერკალიემია;

დ) ჰიპოკალიემია;

ე) ჰიპოგლიკემია

ა) სისხლში ქოლესტერინის დონის მომატება;

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების ფუნქციის მომატება;

გ) სისხლში თიროქსინის დონის დაქვეითება;

დ) 10 ერთეული თირეოტროპინის შეყვანის შემდეგ იოდ-131-ის შთანთქმის გაძლიერება.