Τα τσερκένια - Κείμενα Α' Γυμνασίου

Βλ. Γλώσσα – Ύφος (video).

Η γλώσσα του κειμένου είναι μια λαϊκή δημοτική γλώσσα, η οποία διανθίζεται με πολλούς ιδιωματικούς τύπους του μικρασιατικού ιδιώματος (τσερκένια, θάμα, αρχινούσαμε, ώσαμε, ολάκερη, κ.ά.), αλλά και με πολλές τούρκικες ή τουρκογενείς λέξεις, γεγονός που δικαιολογείται από τη συνύπαρξη ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία (ταρλάς, χιανετιά, σιτζίμι, τσέρκι, κ.ά.).

Πρόκειται για μία υπερβολή (=Παρουσιάζεται μια ενέργεια, μια ιδιότητα, μια κατάσταση κτλ. μεγαλοποιημένη σε βαθμό που υπερβαίνει την πραγματικότητα και ξεπερνά τα όρια της λογικής. Σύμφωνα με αυτό το σχήμα λόγου, μας παρουσιάζεται κάτι ως υπερφυσικό, προκειμένου να προκληθεί μεγαλύτερη εντύπωση.).

Η φράση αποτελεί μία μεταφορά (=σχήμα λόγου, σύμφωνα με το οποίο η ιδιότητα ενός προσώπου (ζώου, πράγματος, αφηρημένης έννοιας) μεταφέρεται σε άλλο πρόσωπο (ζώο, πράγμα, αφηρημένη έννοια).

Βλ. Ερώτηση 5 σελ. 34 (video).

Βλ. Ερώτηση 4 σελ. 34 (video).

Πρόκειται για μία παρομοίωση (=Όταν συσχετίζεται η ιδιότητα ενός προσώπου ή ενός αντικειμένου με κάτι άλλο πολύ γνωστό, που έχει την ίδια ιδιότητα, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό. Η παρομοίωση αρχίζει με τις λέξεις σαν, καθώς, όπως και με το σαν να, στην περίπτωση που έχουμε υποθετική παρομοίωση.).

Πρόκειται για ένα ασύνδετο σχήμα (=Κάποιοι ίδιοι όροι, π.χ. λέξεις ή και ολόκληρες προτάσεις, παρατίθενται δίπλα-δίπλα, χωρίς να υπάρχει κάποιος σύνδεσμος ανάμεσά τους.

Στο έργο αυτό, ο συγγραφέας καταγράφει τις δικές του αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια στη Σμύρνη, πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, τότε που η Σμύρνη ήταν έδαφος ελληνικό.
Βλ. και Εισαγωγή στο έργο (video).

Τα κύρια συναισθήματα του αφηγητή είναι:
• η νοσταλγία για τα περασμένα χρόνια,
• η μελαγχολία για όσα χάθηκαν,
• η συγκίνηση που γεννιέται στην ψυχή του από όλες αυτές τις αναμνήσεις.
Βλ. και Ερώτηση 1 σελ. 34 (video).

The author is filled with melancholy and nostalgia due to past beautiful events that have now faded away. The author does not feel disappointed that the tradition of flying kites has been neglected. The flying of kites was not just a typical tradition, but it was also associated with many activities. People at that time, just like today, would buy ready-made kites that they were going to fly. To emphasize the magic and grandeur of the image of the city with kites, the author compares it to the image of the Ascension of Christ into heaven after the Resurrection.

Πρόκειται για μία προσωποποίηση (=όταν αποδίδονται ανθρώπινες ιδιότητες σε ζώα, φυτά, πράγματα. Αυτό το σχήμα λόγου χαρίζει ζωντάνια και κίνηση σε άψυχα αντικείμενα ή αφηρημένες έννοιες και καθιστά το λόγο ενός κειμένου ζωντανό, παραστατικό και πρωτότυπο.).

Το ύφος του κειμένου είναι σαφές και κατανοητό, καθώς δεν κρύβει καμία δυσκολία προσέγγισης. Είναι, ωστόσο, ιδιαιτέρως γλαφυρό, χάρη στο πλήθος των σχημάτων λόγου, αλλά και ζωντανό, εκφραστικό και παραστατικό, χάρη στην λεπτομερή απόδοση των αναμνήσεων και των εικόνων των αετών. Τέλος, έχει έναν νοσταλγικό και μελαγχολικό τόνο, που οφείλεται στην ανάμνηση των περασμένων όμορφων στιγμών.

Αυτή η παραστατική και λεπτομερής καταγραφή των παιχνιδιών από τον συγγραφέα φανερώνει πόσο έντονα έχουν χαραχτεί στη μνήμη του εκείνες οι όμορφες, περασμένες στιγμές, αλλά και με πόση νοσταλγία τις θυμάται.