1.
Η γλώσσα του κειμένου είναι μία λαϊκή δημοτική γλώσσα, η οποία εμπλουτίζεται με πολλούς ιδιωματικούς τύπους, που προέρχονται από το μικρασιατικό ιδίωμα, αλλά και με πολλές τούρκικες ή τουρκογενείς λέξεις.
2.
Το ύφος του κειμένου:
· είναι σαφές και κατανοητό, αφού δεν υπάρχει καμμία ασάφεια στο νόημα,
· είναι λιτό, αφού δεν συναντούμε μέσα στο κείμενο πολλά σχήματα λόγου,
· είναι ζωντανό και παραστατικό, χάρη στις λεπτομέρειες, με τις οποίες αποδίδει ο αφηγητής τις αναμνήσεις του και τις εικόνες των αετών,
· χαρακτηρίζεται από έναν νοσταλγικό και μελαγχολικό τόνο, καθώς ο συγγραφέας κάνει αναφορά σε περασμένες όμορφες στιγμές της ζωής του.
3.
Η φράση «τα τσιγαροχαρτάκια γινόντουσαν άσπρα πουλάκια, πεταρίζανε στα ουράνια» αποτελεί:
4.
Η φράση «το τσερκένι σωριαζότανε ίδιο κορμί με τσακισμένη ραχοκοκαλιά» αποτελεί:
5.
Η φράση «τα χελιδόνια τα φέρνανε οι γερανοί ... για να γιορτάσουνε την Πασχαλιά μαζί μας» αποτελεί:
6.
«Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά.»: Η φράση αυτή αποτελεί:
7.
«Τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίναμε τα στέρνα μας.»: Η φράση αυτή αποτελεί:
8.
Ποιες από τις ακόλουθες φράσεις του κειμένου αποτελούν μεταφορές;
A. 
δεμένη η πολιτεία από χιλιάδες σπάγγοι ν’ ανεβαίνει στα ουράνια
B. 
το κολοβό τσερκένι αρχίναγε να παίρνει τάκλες, όπως τ’ αεροπλάνα
C. 
η πολιτεία ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός
D. 
το τσερκένι καμάρωνε ίδια κοπέλα
E. 
F. 
η πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια
9.
Ο συγγραφέας, στο έργο του, αναφέρεται στην ιστορία ενός φίλου του, ο οποίος, όντας πρόσφυγας στην Αθήνα, ανακαλεί στη μνήμη του το έθιμο του πετάγματος των χαρταετών, που εκείνα τα χρόνια στη Σμύρνη ονομάζονταν «τσερκένια».
10.
Μέσα από την ανάγνωση και την κατανόηση του κειμένου, αντλούμε τις ακόλουθες πληροφορίες:
A. 
Ο συγγραφέας διακατέχεται από μία μελαγχολία, από μία νοσταλγία, η οποία οφείλεται στα περασμένα όμορφα γεγονότα που, όμως, έχουν πια σβήσει.
B. 
Ο συγγραφέας δεν αισθάνεται απογοήτευση που, πλέον, το έθιμο του πετάγματος των χαρταετών έχει παραμεληθεί.
C. 
Το πέταγμα του χαρταετού δεν ήταν απλώς ένα τυπικό έθιμο, αλλά υπήρχαν και πολλές δραστηριότητες, οι οποίες συνδέονταν μαζί του.
D. 
Οι άνθρωποι εκείνη την εποχή, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, αγόραζαν έτοιμους τους χαρταετούς, τους οποίους επρόκειτο να πετάξουν.
E. 
Ο συγγραφέας, για να υπογραμμίσει την μαγεία και την επιβλητικότητα της εικόνας της πολιτείας με τους χαρταετούς, την παραλληλίζει με την εικόνα της Αναλήψεως του Χριστού στον ουρανό, μετά την Ανάσταση.
11.
Το γεγονός πως ο συγγραφέας καταγράφει με μεγάλη παραστατικότητα και με πολλές λεπτομέρειες τα διάφορα παιχνίδια που έπαιζαν με τους χαρταετούς φανερώνει πόσο πολύ του άρεσαν τα παιχνίδια αυτά.
12.
Η ύπαρξη πολλών τουρκικών λέξεων μέσα στο κείμενο οφείλεται στο γεγονός πως, εκείνη την εποχή, συνυπήρχαν στη Μικρά Ασία Έλληνες και Τούρκοι.
13.
Τα κύρια συναισθήματα, από τα οποία διακατέχεται ο αφηγητής, είναι η θλίψη και η απογοήτευση για την παραμέληση του εθίμου του πετάγματος του χαρταετού.
14.
«Εκεί, ούλα ήταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό.»: Με αυτή τη μεταφορική φράση, ο αφηγητής θέλει να δείξει τον πολύ μεγάλο αριθμό των χαρταετών που πετούσαν στον ουρανό, καθώς επίσης και το ότι, από κάθε σημείο της γης, ανυψώνονταν χαρταετοί.
15.
Ο αφηγητής συνδέει το πέταγμα των τσερκενιών με διάφορες θρησκευτικές εικόνες, επειδή:
A. 
επιθυμεί να δείξει πόσο θρησκευόμενος άνθρωπος είναι.
B. 
θέλει να τονίσει πως κάποια γεγονότα έχουν θρησκευτική ερμηνεία.
C. 
επιθυμεί να υπογραμμίσει την επιβλητικότητα και τη μαγεία της εικόνας με το πλήθος των χαρταετών στον ουρανό.