แบบทดสอบการอ่านตีความ แปลความและขยายความ
ให้เลือคำตอบที่ถูกต้องท ่สุดเพียงข้อเดียว
- 1.1. ข้อใดไม่ใช่หลักการอ่านตีความ
- A.
การอ่านตีความไม่จำเป็นต้องอ่านเรื่องให้ละเอียด
- B.
การถอดคำประพันธ์ในบทร้อยกรองคือการอ่านตีความ
- C.
คิดหาเหตุผลอย่างรอบคอบก่อนนำมาประมวลเขข้ากับความคิดของตน
- D.
วิพากษ์วิจารณ์แสดงความคิดเห็นต่อเรื่องที่อ่านตามความรู้สึกและความคิดของตน
- 2.2. อ่านคำประพันธ์ต่อไปนี้แล้วตอบคำถามข้อ 2-3 “ไม่มีใครไม่เคยไม่ผิดพลาด ไม่มีใครไม่เคยขลาดมาแต่ต้น เมื่อมีเมฆย่อมมีความมืดมน หลังพายุผ่านพ้นจึงสร่างซา“เมื่อมีเมฆย่อมมีความมืดมน” มีความหมายว่าอย่างไร
- A.
เมื่อมีความผิดพลาดย่อมมีความสมหวัง
- B.
เมื่อมีชีวิตย่อมพบกับอุปสรรค
- C.
เมื่อมีความผิดหวังย่อมพบกับความเสียใจ
- D.
เมื่อมีอุปสรรคก็ย่อมพบกับความผิดหวัง
- 3.3. จากข้อความในข้อ 2. ตีความด้านน้ำเสียงได้ว่าอย่างไร
- A.
ความผิดหวังคือพลังของชีวิต
- B.
สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง
- C.
ทุกคนย่อมผ่านความผิดพลาดมาก่อน
- D.
เมื่ออุปสรรคผ่านพ้นไปแล้วย่อมพบความสมหวังได้
- 4.4. “ชีวิตวนเวียนวันผันผ่านพบ กว่าดินกลบร่างลับชีพดับสูญ คนละคนปนเกลศเหตุมั่วมูล จะคิดพูนเพิ่มกุศลดูหม่นมัว” น้ำเสียงของผู้เขียนคำประพันธ์ข้างต้นตรงกับข้อใด
- A.
วิตก
- B.
สังเวช
- C.
สิ้นหวัง
- D.
เบื้อหน่าย
- 5.5. เพราะเหตุใดพระวิกรมาทิตย์จึงหลงกลเวตาลเผลอตอบคำถามที่เวตาลยั่วให้ตอบทุกครั้ง
- A.
พระวิกรมาทิตย์เป็นคนขาดสติ ไม่รู้จักควบคุมตนเอง
- B.
พระวิกรมาทิตย์เป็นคนชอบอวดฉลาด คิดว่าตนเองรู้มากกว่าคนอื่น
- C.
พระวิกรมาทิตย์มีความเมตตา ต้องการให้เวตาลได้รับความรู้ที่ถูกต้อง
- D.
พระวิกรมาทิตย์มีขัตติยมานะสูง ทรงทนไม่ได้ที่ถูกเวตาลดูหมิ่นวรรณะกษัตริย์
- 6.6. “ส่วนพระราชานั้น ใครบ้างนึกว่าจะได้ปัญญาจากพระราชา ใครบ้างไปหาพระราชาใน ขณะที่ต้องการพบผู้เฉลียวฉลาด ส่วนตัวข้าพเจ้า (เวตาล) นี้พิศวงว่า พระองค์ผู้ทรงนามว่า วิกรมาทิตย์ เป็นพระราชาผู้ประกอบด้วยปัญญายิ่งมหากษัตริย์ทั้งปวง พระองค์จะตัดสิน ได้บ้างกระมังว่า นางนั้นควรเป็นของชายคนไหนโดยทางที่ชอบ” จากข้อความข้างต้น สะท้อนลักษณะพิเศษของผู้พูดในด้านใดเด่นชัดที่สุด
- A.
ผู้พูดรู้จักใช้จิตวิทยาในการพูด
- B.
ผู้พูดใช้สำนวนภาษาไพเราะ สละสลวย
- C.
ผู้พูดรู้จักให้เกียรติคู่สนทนา แสดงมารยาทในการพูดดี
- D.
ผู้พูดพูดจาเสียดสี พูดประชดประชัน ซึ่งผิดหลักการพูดที่ดี
- 7.7. “ถ้าเราได้เห็นนางอีก เราคงจะกล่าวว่า นี่คือรูปที่ชายหลงใหล สิ่งนี้มิใช่อื่นไกล คือ ตะกร้าซึ่งมีหนังหุ้มภายนอก ข้างในคือกระดูกเลือดเนื้อ แลสิ่งโสโครกทั้งหลายเท่านั้น” ความคิดของชายหนุ่มคนนี้สอดคล้องกับข้อใด
- A.
การรู้จักข่มใจตน
- B.
ชีวิตมนุษย์เป็นอนิจจัง
- C.
การตระหนักถึงความตาย
- D.
สังขารมนุษย์เป็นสิ่งน่ารังเกียจ
- 8.8. “ความโง่ของข้าพเจ้าทะลุแล้ว แต่พระองค์นั้นยัง” เวตาลกล่าวข้อความนี้ด้วยเจตนา อย่างไร
- A.
เยาะเย้ย
- B.
หยอกล้อ
- C.
ยั่วให้โกรธ
- D.
เหยียดหยาม
- 9.9. ข้อใดใช้ภาพพจน์ ต่างจากข้ออื่น
- A.
เราได้เคยคิดว่าริมฝีปากของนางเหมือนผลไม้สุก อกเหมือนบัวตูม
- B.
นางมธุมาลตีมีตาเหมือนนิโลตบลซึ่งบานเต็มที่ มีแขนเหมือนก้านบัว
- C.
ข้าพเจ้าไม่อาจกินอาหารได้ ในที่เลี้ยงของคนที่ประพฤติราวกับรากษส
- D.
ลูกหญิงซึ่งอายุควรมีคู่ไม่มีคู่ย่อมเป็นเช่นก้อนอุกาบาทว์ห้อยอยู่เหนือหลังคาเรือน
- 10.10. คำประพันธ์ต่อไปนี้แปลความได้ว่าอย่างไร จะหามณีรัตน์ รุจิเลศก็อาจหา เพราะมีวณิชค้า และดนูก็มั่งมี ก็แต่จะหาซึ่ง ภรรยาและมิตรดี อทรัพยมากมี ก็บ่ได้ประดุจใจ
- A.
การหาแก้วมณีมาครอบครองนั้น หาได้ง่ายกว่าภรรยาและมิตรที่ดี
- B.
หากต้องการแก้วมณีก็อาจหาซื้อได้จากพ่อค้าทั่วไป แต่ภรรยาและมิตรที่ดีไม่อาจหาซื้อได้
- C.
หากมีเงินก็สามารถหาซื้อแก้วแหวน เงิน ทอง ได้ดั่งใจ แม้แต่ภรรยาและมิตรที่ดีหากไม่มีเงินก็ไม่อาจทำได้
- D.
แก้วมณีอันงดงามนั้นอาจใช้เงินหาซื้อได้ แต่ภรรยาและมิตรที่ดีนั้น แม้จะทรัพย์มากมายเพียงใดก็ไม่อาจหาซื้อได้
Back to top