Pharmacology (41-60)

მისი 90%-ზე მეტი ღვიძლში განიცდის დაჟანგვას, ხოლო დანარჩენი ნაწილი ექსკრეტირდება თირკმლებით და ფილტვებით;

სპირტის აცეტალდეჰიდამდე მეტაბოლიზმის მხლოდ ერთი გზა არსებობს.

ალკოჰოლის რაოდენობა, რომელიც განიცდის დროის ერთეულში დაჟანგვას სხეულისა და ღვიძლის მასის უკუპროპორციულია;

მისი ჩვეულებრივი დოზით მიღებისას დაჟანგვის სიჩქარე შეესაბამება პირველი რიგის კინეტიკას ანუ დამოკიდებულია დროსა და ნივთიერების კონცენტრაციაზე;

ალკოჰოლის ხანგრძლივი მოხმარებისას მის მიმართ ვითარდება ტოლერანტობა და ფიზიკური დამოკიდებულება;

ალკოჰოლის ქრონიკული მიღება იწვევს მატერიალურ კუმულაციას;

გაემ-რეცეპტორების გამააქტივებელი საშუალებები ამცირებენ ალკოჰოლით გამოწვეულ მწვავე ეფექტებს;

ეთანოლი ააგზნებს გლუტამატ-რეცეპტორების NMDA-ქვეტიპს.

გლუტამატურ რეცეპტორებს მიეკუთვნება NMDA (N-მეთილ-D-ასპარტატი), AMPA (ალფა-ამინო-3-ჰიდროქსი-5 მეთილ-4-იზოქსაზოლპროპიონის მჟავა) და კაინატური (აქტივირდება კაინის მჟავით)

გლუტამატ რეცეპტორების აგონისტებს იყენებენ კონვულსიური მდგომარეობების საწინააღმდეგოდ;

აცეტილქოლინის ამგზნები ეფექტები ცენტრალურ ნეირონებზე ძირითადად ხორციელდება ნიკოტინური რეცეპტორების მეშვეობით;

მონოამინები (კატექოლამინები, სეროტონინი) სამიზნე უჯრედების მცირე რაოდენობაზე მოქმედებენ.

გაემ-A რეცეპტორები ბლოკირდება ბიკუკულინით (კრუნჩხვითი შხამი)

გაემ-B რეცეპტორების აქტივაცია ზრდის გლუტამატის და გაემ-ის გამოყოფას

გაემ-B რეცეპტორები ლოკალიზებულია პოსტსინაფურად

გაემ-A რეცეპტორები ლოკალიზებულია პრესინაფსურად

ალკოჰოლდეჰიდროგენაზა წარმოადგენს ალკოჰოლის დამჟანგველ ძირითად სისტემას, მაშინ როდესაც ალკოჰოლის კონცენტრაციის მომატებისას მიკროსომული ეთანოლდამჟანგველი სისტემის (მედს) როლი მნიშვნელოვნად იზრდება;

ალკოჰოლის ქრონიკული მოხმარებისას მედს-ის აქტივობა საგრძნობლად კლებულობს;

ალკოჰოლის ქრონიკული მოხმარება მნიშვნელოვნად ამცირებს იმ პრეპარატების კლირენსს, რომლებიც მეტაბოლიზდებიან ღვიძლის მიკროსომული ფერმენტებით;

ალკოჰოლისგან წარმოქმნილი აცეტალდეჰიდის მხოლოდ მცირე პროცენტი იჟანგება ღვიძლში.

შიზოფრენია

ეპილეფსიური გულყრები

უძილობა;

ტეტანუსი

ალკოჰოლის მეტაბოლიზმის მთავარი გზა უკავშირდება ალკოჰოლდეჰიდრაგენაზას

ალკოჰოლდეჰიდროგენაზა ZN2-შემცველი ციტოლიზური ფერმენტია, რომელიც აინჰიბირებს აცეტალდეჰიდად სპირტის გარდაქმნას;

ალკოჰოლდეჰიდროგენაზა იმყოფება მხოლოდ ღვიძლში

ალკოჰოლის პერორულად და ინტრავენურად მიღებისას მისი დონე ქალებში და მამაკაცებში თანაბარია.

ბენზოდიაზეპინების გამოყენება შესაძლებელია ქრონიკული ალკოჰოლიზმის მოხსნის სიმპტომების ნიველირებისათვის.

დისულფირამი ხელს უწყობს აცეტალდეჰიდის დაჟანგვას

ფენობარბიტალით გამოწვეული სუნთქვის დეპრესია შეიძლება მოიხსნას ეთანოლით

ეთანოლი ტოქსიკურ დოზებში ექვემდებარება პირველი რიგის მეტაბოლიზმს

გლიცინი

გლუტამატი

ასპარტატი

სუბტანცია “P”

გლიცინი

გაემ-ი (გამაამინოერბოს მჟავა)

სეროტონინი

ნორადრენალინი

გლუტამატი

გლიცინი

გაემ-ი (გამაამინოერბოს მჟავა)

“ენდოზეპინები”

გლიცინური რეცეპტორები ბლოკირდება სტრიქნინით (კრუნჩხვითი შხამი);

ტეტანუსის ტოქსინი არ იწვევს კრუნჩხვებს;

გლუტამატ-რეცეპტორების აქტივაცია ცნს-ზე ხასიათდება შემაკავებელი ეფექტებით;

პიკროტოქსინი (კრუნჩხვითი შხამი) ხელს უწყობსCL--ის იონური არხების გახსნას.

თიოპენტალი

ქლორდიაზეპოქსიდი

დიაზეპამი

ფენობარბიტალი

ურთიერთქმედებს ამიტრიპტილინთან (ანტიდეპრესანტი), რითაც ვლინდება ადიციური სედაციური ეფექტი;

ეფექტურია ასთმით დაავადებულ პირებში შეტევის დროს განგაშის შეგრძნების კუპირების მიზნით;

შესაძლებელია მისი პერორული მიღება ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში კრუნჩხვების პრევენციის მიზნით;

იწვევს სედაციას, რომელიც ქრება ორგანიზმიდან პრეპარატის ელიმინაციის შემდეგ;

ბაკლოფენი გამოიყენება გაფანტული სკლეროზის დროს სპასტიკურობის შესამცირებლად

აზოტის ოქსიდი (NO) ფუნქციონირებს როგორც მხოლოდ პერიფერიული ნერვული სისტემის მედიატორი.

ცენტრალურ ნეირონებზე ლოკალური აპლიკაციისას კატექოლამინები ძირითადად იწვევენ აგზნებით ეფექტებს

ტეტანუსის ტოქსინი აძლიერებს ნერვული დაბოლოებებიდან გლიცინის გამონთავისუფლებას

აცეტილქოლინი ძირითადად შემაკავებელი მედიატორია ცნს-ში.

ბაკლოფენი ამცირებს გლუტამატის გამონთავისუფლებას ზურგის ტვინში და ავლენს ანტისპასტიკურ მოქმედებას;

გაემ-B რეცეპტორების აქტივაცია ხორციელდება ბაკლოფენით (პარაქლორფენილ-გაემ);

გაემ-B რეცეპტორები ლოკალიზებულია პრესინაფსურად და მათი აქტივაცია ამცირებს გლუტამატის და გაემ- ის გამოყოფას

ფენობარბიტალი იწვევს რესპირატორულ დეპრესიას, რომელიც ალკოჰოლით ძლიერდება;

ფენობარბიტალი ეფექტურია მწვავე ხანგამოშვებითი პორფირიის სამკურნალოდ;

დიაზეპამი და ფენობარბიტალი ხელს უწყობენ ციტოქრომ-P-450 ფერმენტული სისტემის ინდუქციას;

ფენობარბიტალი ავლენს ანალგეზურ თვისებებს;

ყველა ბენზოდიაზეპინს გააჩნია სედაციური ეფექტი;

კლინიკური გაუმჯობესება განგაშის შეგრძნების ნიველირების თვალსაზრისით ვლინდება ბენზოდიაზეპინებით მკურნალობის დაწყებიდან 2-4 კვირის შემდეგ;

ბენზოდიაზეპინები ავლენენ ანალგეზურ ეფექტს;

ბენზოდიაზეპინები ხსნიან ჩლ--ის იონის არხებს მათზე უშუალო ზემოქმედებით;

ტრიაზოლამი

ფლურაზეპამი

ალპრაზოლამი

ტემაზეპამი