თორმერგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება
მწვავე ქოლეცისტიტი
პანკრეატიტი
გულის კორონარული სისხლძარღვების პათოლოგია
რეფლუქს ეზოფაგიტი
ატროფიულ გასტრიტს
პერნიციოზულ ანემიას
მენეტრიეს სინდრომს
ცოლინგერ-ელისონის სინდრომს
კუჭის სიმსივნეს
ჰემოროიდული ვენების ვარიკოზი
სწორი ნაწლავის სიმსივნე
სწორი ნაწლავის კრონის დაავადება
პერირექტული აბსცესი
წყლულოვანი პროქტიტი
თორმეტგოჯა ნაწლავში
პანკრეასში
ლიმფურ კვანძებში
კუჭში
ელენთაში
რენტგენოლოგიურ გამოკვლევას
ენდოსკოპიურ გამოკვლევას
საყლაპავის “pH"-ის სადღეღამისო მონიტორინგს
საყლაპავის სცინტიგრაფიას
მანომეტრიას
ანტირეფლექსური ბარიერის შესუსტება
საყლაპავის კლირენსის მომატება
საყლაპავის ლორწოვანი გარსის მდგრადობის შემცირება დამაზიანებელი ფაქტორების მიმართ
კუჭში მარილმჟავას და პეპსინის გამოყოფის გაძლიერება და ნაღვლის გადასვლა კუჭში
კარდიის ჩამკეტი მექანიზმის ნორმალური ფუნქციონირების ხელშემწყობი მექანიზმის მოშლა
კლინიკური სიმპტომების გამოვლენის ხარისხი დამოკიდებულია საყლაპავის ლორწოვან გარსში ცვლილებების სიმძიმეზე
სიმპტომები შეიძლება იყოს საყლაპავისმიერი
სიმპტომები შეიძლება იყოს არასაყლაპავისმიერი
სიმპტომების მიხედვით შესაძლებელია დაავადების ეროზიული და არაეროზიული ფორმების დიფერენცირება
უმთავრესი კლინიკური ნიშნებია: გულძმარვა და მჟავე ბოყინი
ქოლინოლიზური საშუალებები
ანტაციდური
ჰისტამინის “H2"-რეცეპტორების მაბლოკირებლები
პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები
პროკინეტიკები
დისფაგია
დაავადების საწყის ეტაპზევე დისფაგიის განვითარება, როგორც მაგარ, ასევე თხევად საკვებზე
ყლაპვის პროცესის გახანგრძლივება
საყლაპავის დაცლის დასაჩქარებლად სხვადასხვა მანევრების გამოყენება
დისფაგიის და რეგურგიტაციის ზრდასთან ერთად ღამით ხველა ან მოხრჩობის შეგრძნება
გამოიმუშავებს ურეაზას
ურეაზული აქტივობა იცავს მიკრობს კუჭის მჟავე გარემოს ბაქტერიოციდული მოქმედებისგან
გამოიმუშავებს ადჰეზინებს
ბაქტერიული ფარმენტების მოქმედების შედეგად ირღვევა ეპითელური უჯრედების მემბრანების მთლიანობა
ინფიცირებულ პაციენტებს უქვეითდებათ სისხლის შრატში გასტრინის კონცენტრაცია
ქრონიკული გასტრიტის განვითარების მთავარი მიზეზია
ინფიცირება ხდება ფეკალურ-ორალური, ორალურ-ორალური გზით
უმთავრესად ხდება საშუალო- და ხანშიშესულ ასაკში ინფიცირება
ინფექციის განვითარებას ხელს უწყობს არახელსაყრელი სოციალურ-ეკონომიკური პირობები
განვითარებად ქვეყნებში ჰელიკობაქტერიით ინფიცირება გაცილებით მაღალია
ანტისხეულების გამომუშავება პარიეტული უჯრედების და შინაგანი ფაქტორის მიმართ
ფუნდალური ჯირკვლების ატროფია
ენტეროქრომაფინული უჯრედების ჰიპერპლაზია
აქლორჰიდრია
ჰიპერგასტრინემია
კუჭის ეპითელიუმის ჰიპერპლაზია
ლიმფოციტური ინფილტრაცია
ანტრალური ნაწილის ეოზინოფილური ინფილტრაცია, შეშუპება, სისხლსავსეობა
ლორწოვანი გარსის გიგანტური ნაოჭები
ეპითელიუმის უჯრედები გასქელებულია, მათ შორის არ არის მკვეთრი საზღვრები
მწვავე შეტევითი ხასიათი
ყრუ, არაინტენსიური ხასიათი
დიეტის ფონზე შემცირების ტენდენცია
უზმოზე ან საკვების მიღებისთანავე აღმოცენება
სეზონურობა
ბაქტერიული მეთოდით იდენტიფიკაცია
მორფოლოგიური გამოკვლევა
ციტოლოგიური მეთოდი
ჰისტოლოგიური მეთოდი
ბიოქიმიური მეთოდი
სუკრალფატი
ანტაციდები
სელექციური “M"-ქოლინომაბლოკირებლები
ჰისტამინის “H2"-რეცეპტორების მაბლოკირებელი საშუალებები
"პროტონული ტუმბოს" მაბლოკირებელი საშუალებები
კუჭის სხეულის არეში ლოკალიზებული წყლულის დროს
კუჭის პილორული ნაწილის წყლულის დროს
კუჭის კარდიის ნაწილის წყლულის დროს
კუჭის სუბკარდიის ნაწილის წყლულის დროს
კუჭის ფუნდალური ნაწილის წყლულის დროს
ტკივილს ახასიათებს რითმულობა, კავშირი საკვების მიღებასთან, პერიოდულობა
განასხვავებენ ადრეულ, მოგვიანებით და "მშიერ" ტკივილებს
ადრეული ტკივილი წარმოიქმნება საკვების მიღებიდან 0,5-1 სთ-ის შემდეგ და იგი თანდათან ძლიერდება კუჭიდან საკვების გადასვლის შესაბამისად
"მშიერი" (ღამის) ტკივილი ვითარდება საჭმლის მიღებიდან 2,5-4 სთ-ის შემდეგ და ქრება საჭმლის მორიგი მიღების შემდეგ
მოგვიანებით ტკივილი ვითარდება საკვების მიღებიდან 1,5-2 სთ-ში და იგი თანდათან ძლიერდება კუჭიდან საკვების გადასვლის შესაბამისად.
დუოდენური წყლული უფრო ხშირია 40 წლამდე
დუოდენური წყლული უფრო ხშირია მამაკაცებში
დუდოდენური წყლულის დროს ღებინება არ არის დამახასიათებელი
დუდოდენური წყლულის დროს აუცილებელია მრავალჯერადი ბიოფსია
დუდოდენური წყლუბის დროს პაციენტის წონა სტაბილურია
კუჭის წყლული ერთნაირი სიხშირით გვხვდება ქალებსა და მამაკაცებში
კუჭის წყლულის დროს ხშირად ტკივილი საჭმლის მიღებისთანავე აღმოცენდება
კუჭის წყლულის დროს ფიბროეზოფაგოდუოდენოსკოპია ტარდება დიაგნოზის დასაზუსტებლად, ბიოფსია კი არ ტარდება ან ტარდება ჰელიკობაქტერის გამოვლენის მიზნით
კუჭის წყლულის დროს ხშირია ღებინება;
კუჭის წყლული უფრო ხშირია 40 წელზე უფროს ასაკში
სიმპტომური წყლულით უპირატესად ზიანდება კუჭი
სიმპტომური წყლულის დროს თერაპიული მიდგომა გულისხმობს ჰელიკობაქტერის ერიდიკაციას, მარილმჟავას სეკრეციის დაქვეითებას
სიმპტომური წყლულები უფრო ხშირია ხანშიშესულ ასაკში
სიმპტომური წყლულები ხშირად უსიმპტომოდ შეიძლება მიმდინარეობდე
სიმპტომური წყლულის პათოგენეზში წამყვანია ლორწოვანი გარსის დამცავი თვისებების შესუსტება, რაც გამოწვეულია პროსტაგლანდინების სინთეზის დარღვევით
პეპტიკური წყლულის დროს ძირითადად/ხშირად ზიანდება თორმეტგოჯა ნაწლავი
პეპტიკური წყლულის პათოგენეზში წამყვანია დამცავ და აგრესიულ ფაქტორებს შორის დისბალანსი
პეპტიკური წყლულის სიმპტომატიკა ვლინდება ტკივილით და დისპეფსიით
პეპტიკური წყლული უფრო ხშირია ახალგაზრდა ან საშუალო ასაკში
პეპტიკური წყლულის დროს ენდოსკოპიური ნიშნებით ერთეული ან მრავლობითი დაზიანებები, ირგვლივ ლორწოვანი გარსი არ არის შეცვლილი, არ არის ანთების ნიშნები
მკურნალობა გულისხმობს ერადიკაციულ თერაპიას
ერადიკაციულ თერაპიის კურსის ხანგრძლივობა 5-7 დღეა
პირველი რიგის თერაპია გულისხმობს სამკომპონენტიან სქემას
მეორე რიგირ თერაპია გულისხმობს ოთხკომპონენტიან სქემას
მკურნალობის უეფექტობის შემთხვევაში შემდგომი ტაქტიკა განისაზღვრება ანტიბაქტერიული პრეპარატების მიმართ მგრძნობელობის გათვალისწინებით
ანტისეკრეტორული თერაპიის შედეგად იქმნება “pH"-ის ოპტიმალური დონე ანტიბაქტერიული პრეპარატების სამოქმედოდ
ანტისეკრეტორული თერაპია აღმოფხვრის მარილმჟავას დამაზიანებულ მოქმედებას ლორწოვან გარსზე
თორმეტგოჯა ნაწლავის გაურთულებელი წყლულოვანი დაავადების დროს, ერადიკაციის კურსის ჩატარების შემდგომ რეკომენდირებულია ანტისეკრეციული თერაპიის გაგრძელება
საბაზისო პრეპარატის სახით რეკომენდირებულია პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორები
დიდი მნიშვნელობა აქვს კვების სწორ რითმს
დიეტის აგებისას ითვალისწინებენ საკვების გავლენას კუჭის სეკრეტორულ და მამოძრავებელ ფუნქციაზე
კუჭზე ზემოქმედების მიხედვით ყველა საკვები ნივთიერება იყოფა სეკრეციის ძლიერ და სუსტ აღმგზნებებად
მნიშვნელობა აქვს პროდუქტის მომზადების წესს და კონსისტენციას
მნიშვნელობა არა აქვს საკვების ქიმიურ შემადგენლობას